Głogów wśród pól... ryżowych. Trzy pytania do Cezarego Łazarewicza

Gościem specjalnym gali VII Głogowskiej Nagrody Historycznej "Złoty Bilet Czytelników Wehikułu czasu" był dziennikarz i publicysta Cezary Łazarewicz, laureat nagrody literackiej Nike i nagrody Książka Historyczna Roku 2016. Okazuje się, że w jego twórczości jest wątek głogowski. Jak tu trafił tropiąc polskie pola ryżowe?

Znał pan Głogów wcześniej?

Przyjeżdżam tu średnio raz na 50 lat, więc jestem pierwszy raz. Trochę znam Głogów, bo kiedyś się zajmowałem taką historią stalinowską, jak były kółka miczurinowskie i łysenkizm się szerzył, to w Głogowie była taka eksperymentalna hodowla ryżu. Komuniści chcieli zastąpić pszenicę ryżem i w wielu miejscowościach, m.in. w Głogowie, prowadzili eksperymentalne uprawy. Wiadomo było, że ryżu w Polsce nie można wyhodować, bo go szybko szlag trafiał, ale ideologicznie to było tak, że w tamtych czasach wierzono, że myśl Łysenki jest wielka i uda się brzoskwinie na Syberii hodować, co było niemożliwe. To stąd trochę Głogów znam, ale nigdy tu nie byłem, słyszałem o Głogowie, przejeżdżałem gdzieś obok. Sam pochodzę z takiego małego miasteczka, też poniemieckiego.

Gdzie pan opisał tę historię o ryżu?

To było w latach 90 w "Gazecie Wyborczej", w "Dużym Formacie". Nawet pamiętam tytuł Siejemy ryż, budujemy socjalizm. Dla mnie to była historia aktualna, bo wtedy w tym grzebałem. Tu chyba był PGR-y wokół, dlatego próbowano coś takiego zrobić.

Zapowiada się kolejna wzmianka o Głogowie w pańskiej twórczości?

Nie będę chleba zabierał panu Wiesławowi, widzę, że on to świetnie robi. Historia to jest coś żywego. To co jest coś, o czym ludzie pamiętają, coś co jest im bliskie, i widzę że tu ludzie sobie świetnie z tym dają radę. Interesują się ty, co tu było wcześniej. Jestem zbudowany, że tyle osób przyszło na taką galę, i widać że ludzie tutaj żyją historią. Miejscowi ją opisują. To co ja mogę tutaj zrobić?