Po spaleniu w 1758 r. Kościoła Pokoju gmina ewangelicka w Głogowie pozbawiona została domu modlitwy. Początkowo na pogorzelisku wybudowano szopę z desek. Była ona zbyt mała i niewygodna, więc nabożeństwa przeniesiono do domu trębacza w ratuszu. Następnie połączono to pomieszczenie z salą modlitwy ewangelików reformowanych i oba wyznania, na zmianę korzystały ze wspólnego obiektu.
Niezwłocznie po spaleniu Kościoła Pokoju członkowie gminy rozpoczęli starania o budowę nowej świątyni. Sprzyjająca temu sytuacja wytworzyła się zaraz po zakończeniu wojny siedmioletniej. Trudno było znaleźć odpowiednie miejsce wewnątrz murów miejskich. W końcu władze gminy zdecydowały się na plac położony w południowo - zachodniej części miasta i tutaj 29 sierpnia 1764 r. nastąpiło położenie kamienia węgielnego.
Budowa trwała dość długo. Prowadzono ją przy znacznej pomocy finansowej króla Fryderyka II. Nie obyło się bez katastrofy budowlanej - 8 października 1771 r. zawaliło się gotowe już sklepienie, zabijając trzech robotników. Dopiero 14 lutego 1773 r. nowy kościół został poświęcony. Nadano mu nazwę "Łódź Chrystusowa".
Był to budynek o rozmiarach 25 x 50 m. Później dobudowano do niego dwie wieże zakończone najpierw dużymi kopułami, a po ich rozebraniu piramidami. Całość sięgała 44m wysokości. Wnętrze kościoła posiadało charakterystyczny dla ewangelickich świątyń układ. Aby wykorzystać maksymalnie powierzchnię dla wiernych, zastosowano dwa poziomy empor (galerii/trybun wspartych na kolumnach). Oprócz pięknych organów, które w swojej formie nawiązywały do przepychu charakterystycznego dla baroku i ołtarza, wystrój wnętrza był pozbawiony ozdób.
Kościół został poważnie zniszczony w czasie oblężenia miasta w 1945 r. Pozostałe ruiny wysadzono i rozebrano w latach 60.
Jednym z niewielu przedmiotów, które przetrwały do dziś jest krzyż znajdujący się obecnie w przygranicznym Görlitz.
Pod koniec lat 90. w tym miejscu miał powstać parking. Władze miejskie zmieniły jednak decyzję po odsłonięciu przez archeologów dobrze zachowanych fundamentów świątyni i w 2003 r. utworzono w tym miejscu lapidarium. Autorem projektu był architekt Dariusz Wojtowicz. Lapidarium tworzą nadbudowane fundamenty świątyni i wybrukowany teren wnętrza, zagospodarowany elementami małej architektury.
Źródło: Centrum Informacji Turystycznej.
Foto: Fotopolska, MAH, GROT, TZG, Fundacja Kultury Śląska w Wurzburgu, R. Sanojca, W. Najgebauer
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz