W trakcie ratowniczych badań archeologicznych, przeprowadzonych w 1967 roku na terenie budowy Huty Miedzi w Głogowie, odkryty został pochówek szkieletowy młodej kobiety z obciętą głową umiejscowioną między nogami. Jest on datowany na okres halsztacki C epoki żelaza, około 650-500 lat p.n.e. Czy miejscowa społeczność (kultury łużyckiej) uznała ją za strzygę i dlatego pochowano ją z obciętą głową?
Miłośnicy prozy Andrzeja Sapkowskiego zapewne pamiętają Geralta, wiedźmina walczącego ze strzygą.A zatem kim są strzygi?Nie wiemy wiele o wierzeniach ludów kultury łużyckiej, ale według późniejszych tradycji słowiańskich strzygi pochodzą od ludzi, którzy nie potrafili się pogodzić ze śmiercią i którzy czasami za życia posiadali pewne nietypowe cechy np. gęste owłosienie, zrośnięte brwi czy znamię.
Ich dusze wracają do leżących w grobach ciał, ożywiają je i wyruszają na poszukiwanie swoich ofiar. Cechą charakterystyczną strzyg jest podwójny szereg zębów wyjątkowo twardych i ostrych. Ich oczy są skośne, a w ciemnościach świecą na czerwono. Strzygi pozbawione są kości. Mają olbrzymie pofałdowane brzuszyska i są w stanie pożreć nawet dorosłego mężczyznę. Strzygi wysysają z ofiary wszystko, łącznie z duszą. Opite krwią, obżarte ludzkim mięsem zasypiają brzuchem do góry, najczęściej w pobliżu cmentarzy.
RED
źródło: Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Głogowie
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz