[FOTO] To już 25 lat! Wzruszający jubileusz parafii w Głogowie

Biskup Tadeusz Lityński dziękował za budowę kościoła i wspólnoty na tym głogowskim osiedlu.

Wypełniony wiernymi kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski na osiedlu Kopernik w Głogowie stał się dzisiaj (12.10.) miejscem wyjątkowej modlitwy i wspomnień. Parafia świętowała 25. rocznicę poświęcenia świątyni – miejsca, które od ćwierć wieku stanowi duchowe serce jednej z największych dzielnic miasta. Uroczystej mszy świętej przewodniczył biskup Tadeusz Lityński.

Świątynia, która rosła razem z osiedlem

Kościół na Koperniku powstawał równolegle z budową samego osiedla – wraz z blokami, drogami i szkołami.

[FOTORELACJANOWA]8222[/FOTORELACJANOWA]

– Budowanie tej świątyni kształtowało wspólnotę parafialną – żywa wiara łączyła się z dokonaniem dzieła – mówił obecny proboszcz ks. Witold Pietsch, dziękując wszystkim, którzy przez lata angażowali się w powstanie kościoła.

Dziś dziękujemy Bogu za tych, którzy tę świątynię tworzyli – duchowo i fizycznie. Dla żyjących prosimy o błogosławieństwo, dla zmarłych o łaskę

– dodawał.

Wspomniał również tragicznie zmarłego pana Władysława, który zginął w wypadku na budowie w 1987 roku, oraz pierwszego proboszcza ks. prałata Ryszarda Dobrołowicza – budowniczego świątyni. Legendę tej parafii. Niestety dzisiaj, podczas tej uroczystej mszy, go zabrakło.

Wdzięczność i pamięć

W świątyni zgromadziły się setki parafian – starszych, którzy pamiętają pierwsze lata budowy, ale i młodszych. Nie zabrakło także kapłanów z innych głogowskich parafii i sióstr zakonnych.

Świątynia jest domem modlitwy i kultu Bożego, w którym skupia się życie wspólnoty parafialnej

– podkreślił biskup Tadeusz Lityński. – Chcemy podziękować za ideę budowy tego kościoła, za wielką determinację i wysiłek tych, którzy podjęli się tego dzieła – zaznaczał.

Przypomniał również, że sam przed laty posługiwał jako wikariusz w tej parafii. – Z radością wracam tu dziś jako biskup diecezjalny, by razem z wami dziękować Bogu za 25 lat tej świątyni i za wspólnotę, która w niej dojrzewała – nie ukrywał.

Historia kościoła

Mimo początkowych problemów z uzyskaniem pozwolenia na budowę, we wrześniu 1980 r. Wojewoda Legnicki wydał zgodę na inwestycję, a miejscem lokalizacji wskazano niemal centrum osiedla, gdzie początkowo plan zagospodarowania przewidywał rezerwę terenu pod lokalizację obiektów sportowych i rekreacyjnych.

W październiku 1980 r. powołano Komitet Budowy Kościoła. Projektantami budowli byli poznańscy architekci Marian Fikus i Jerzy Gurawski. Ten ostatni określał świątynię jako „fantom kościołów Polski południowo-wschodniej i język symboli, czytelny dla ludności wywodzącej się z terenów osiadłej w nowym miejscu i pracującej pod ziemią”. Natomiast mieszkańcy osiedla; społecznie pracujący przy wznoszeniu świątyni; nazwali ją „pomnikiem i symbolem „Sierpnia 80”. Podczas pielgrzymki Jana Pawła II do kraju w 1983 r., wierni z parafii ofiarowali Ojcu Świętemu we Wrocławiu dar w postaci wykonanej z blachy miedzianej makiety budowanego kościoła.

Pracę początkowo nadzorował ks. Henryk Zając, a od 1981 r. ks. Ryszard Dobrołowicz. Główna budowa kościoła prowadzona była w latach 1981-1986, z czego stan surowy osiągnięto już w 1984 r. W późniejszych latach prowadzono prace wykończeniowe oraz prace nad zagospodarowaniem placu przylegającego do kościoła. Ciekawym rozwiązaniem architektonicznym zastosowanym w tej świątyni są niskie podcienie przykryte jednospadowym dachem, od strony parku – tzw. soboty. Stosowane były przeważnie w kościołach drewnianych południowo-wschodnich regionów Polski i miały za zadanie ochronę podwaliny budowli przed zamakaniem od wód opadowych. Soboty nawiązują do dawnej praktyki wiernych, którzy przybywali na nabożeństwa niedzielne, często ze znacznych odległości dzień wcześniej, oczekując do rana wokół kościoła – chroniły one ludzi przed złymi warunkami atmosferycznymi.

W lutym 1988 r. biskup Józef Michalik, erygował nowopowstałą parafię – p.w. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Powierzchnia kościoła wraz z kaplicą wynosi 2600 m2, a łączna powierzchnia całego kompleksu wynosi 4410 m2. Świątynia znajduje się w centrum osiedla, osłaniana wokół m.in. placem im. Prymasa Polski Kardynała Wyszyńskiego (nazwanym tak przez Miejską Radę Narodową w 1985 r.), parkiem, parkingiem oraz głównymi drogami osiedlowymi, prowadzącymi do wielorodzinnych budynków. Warto odnotować, że autorzy projektu świątyni otrzymali w 1987 r., nagrodę honorową Stowarzyszenia Architektów Polskich za wybitne dzieło architektury.