Rodzinne ogrody kontra deweloperzy: Nie oddamy grządki!

Samorządy muszą zrobić nowe plany zagospodarowania, deweloperzy zacierają ręce. Zwłaszcza na ogrody działkowe, których w Głogowie nie brakuje. – Co z nami będzie? – obawiają się działkowcy, bo co rusz słyszą, że ich... stąd wygonią.

Na ogrodach działkowych nie chodzi tylko o cebulę i pomidory. Chodzi o ludzi, o pokolenia. O miejsca, które dla wielu działkowców nie mają ceny, choć wielu próbowałoby je wycenić. Samorządy są na etapie sporządzania nowych planów zagospodarowania. O działki takie jak właśnie te – w centrum miasta – pytają deweloperzy. To dla nich łakomy kąsek. Nowe osiedle koło szpitala? – Wszędzie tylko budowy i budowy, to co z zielenią? – zastanawia się Stanisław Żelazny (82 l.) z Rodzinnych Ogrodów Działkowych „Konwalia”.  Prezydent uspokaja.

Deweloperzy patrzą

„Konwalia” to nie jedyne takie miejsce w Głogowie, ale to właśnie ten ogród – położony najbliżej serca miasta – dziś wzbudza emocje. W świetle nowych przepisów każda gmina w Polsce musi opracować tzw. plan ogólny zagospodarowania. W innych miastach pojawiły się zapisy zamieniające ogrody działkowe w tereny inwestycyjne. Zaniepokojeni tym działkowcy z Głogowa pytają – czy nas też to spotka? – W Głogowie nie mają się czego obawiać – odpowiada prezydent Rafael Rokaszewicz. – Ogrody działkowe będą ogrodami działkowymi. Dla mnie nigdy nie było tematu przekształcania ogrodów działkowych na inne cele – dodaje, że zdaje sobie sprawę z tego, że lokalizacje ich są wyśmienite. – Nie jeden by sobie zaostrzył zęby deweloper na takie tereny, nie mniej jednak w Głogowie ogrody działkowe będą cały czas na swoim miejscu – obiecuje.

Jakbym to zostawił, to co mi zostało?

Marian Tylko, 78-letni działkowiec z „Konwalii”, z dumą pokazuje grządki. – Pomidorki mam, ogórki już zeszły, cebula ładnie wzeszła. Wszystko rozplanowane. Tu nie ma miejsca na przypadek. Każdy centymetr ziemi to efekt pracy, pasji i serca – mówi nam, że działkę ma tam od 1986 roku. – Czterdzieści lat. Jakbym to zostawił, to co mi zostało? W bloku siedzieć? – śmieje się. – Tutaj mam odskocznię. Najlepsza rzecz, jaka mnie w życiu spotkała – oprócz dzieci i żony – zdradza pan Marian. Stanisław Żelazny (82 l.) na działkę zawsze przyjeżdża z sercem. Od 40 lat. – Tu były pola, jak zaczynaliśmy. Każdemu mierzyli i dużo działek było. A teraz? – rozkłada ręce. – Jestem starszy, ale już przepisałem działkę na wnuczki. Niech one tu mają swoje miejsce. Ja teraz siedzę na ławeczce, spędzam miło czas od wiosny do jesieni. To moje życie – nie ukrywa głogowianin. Dla nich miejsce pełne wspomnień. – Gdzie dzieci biegały boso po trawie, gdzie żona przynosiła kawę – mówią. Wydaje się, że los tych działek, nie jest zagrożony. 
(MK)