Żyjemy w świecie, gdzie prawie wszystko jest przez kogoś kontrolowane. Począwszy od organizacji rządowych, które dbają o ogólny porządek na danym terytorium, przez banki, które pilnują i obracają naszymi pieniędzmi, po Internet, gdzie każdy nasz ruch może zostać odczytany przez osoby trzecie. W ostatnich latach jednak ludzie coraz częściej zaczęli zwracać uwagę na swobodę i całkowitą anonimowość — z dala od stron trzecich.
Kluczem do tego okazała się architektura przechowywania wiadomości Blockchain, która została zaprojektowana do stworzenia sieci kryptowalut i zapewnia im całkowicie niezależnego działania. To między innymi dzięki temu gracz, który odbierze Vulkan Vegas kasyno i uda mu się coś wygrać, a następnie wypłaci w kryptowalucie, to nikt nie będzie miał wglądu w jego transakcję.
Wraz z ogromnym rozwojem kryptowalut (szczególnie w ostatnich latach), zaczęły powstawać tak zwane zdecentralizowane aplikacje, które początkowo służyły głównie do obsługi samych kryptowalut, ale z czasem zaczęły także działać w innych dziedzinach. Sam mechanizm działania inteligentnych kontraktów opowiadających za autonomiczne funkcjonowanie takiego oprogramowania jest bardzo skomplikowany, więc w dalszej części artykułu zostanie opisane ogólnie działanie takich aplikacji i ich możliwości.
Głównym założeniem jest to, że program działa na zasadach ogólnych, z dostępem do źródła kodu plików. Nikt nie rości sobie praw do takiego oprogramowania i teoretycznie można je dowolnie kopiować, powielać i rozprzestrzeniać według własnego uznania. Dane takiej aplikacji są przechowywane w całkowicie inny sposób niż standardowe programy. Używa się do tego zdecentralizowanego łańcucha bloków, który w sposób kryptograficzny zapisuje dane z oprogramowania. Zdarzają się także wyjątki i można natrafić na Dapps, które nie ujawniają swojego kodu, ale przyjmuje się, że zdecentralizowane aplikacje są typu open-source.
Niezwykle interesująca jest kwestia tokenów, które należy otrzymać, żeby móc korzystać z takiego oprogramowania. Są one generowane zgodnie z pierwotnie opracowanymi algorytmam, a na pocątku funkcjonowania danego programu są rozdystrybuowane bez żadnych dodatkowych warunków. Użytkownik oprogramowania ma szansę także zdobyć/wygrać takie tokeny, o ile tak zostało określone przez twórców.
Same kryptowaluty jako jednostki walutowe nie mogą być określane jako Dapp. Jednak całą sieć, odpowiadająca za obsługiwanie transakcji i ogólne zarządzanie elektronicznymi pieniędzmi można już określić jako zdecentralizowaną aplikację. Dlatego, jeśli ktoś kiedykolwiek spotka się ze stwierdzeniem, że Bitcoin, czy Ethereum to Dapp, to jest to prawdą. W przypadku kryptowalut wspomnianymi wcześniej tokenami są właśnie „pieniądze”, przyznawane „górnikom” za ochronę sieci (czyli „kopanie”).
Nad kryptowalutami nikt nie sprawuje pieczy, a wszelkie wprowadzane do sieci zmiany muszą być w określony sposób zatwierdzone przez większość użytkowników z wykorzystaniem algorytmu konsensusu.
Pomimo tego, że zdecentralizowane aplikacje są raczej kojarzone z obsługą sieci kryptowalut, można je podzielić na wiele różnych kategorii, które niekiedy bardzo mocno odbiegają od zarządzania ogromną siecią elektronicznych pieniędzy. Wszystkich dziedzin jest całkiem sporo. Wśród nich można wyróżnić takie, jak:
Pomimo tego, że zdecentralizowane aplikacje właściwie nie mają ograniczeń i dają całkowitą anonimowość, której nam tak bardzo brakuje w XXI wieku, ludzie rzadko sięgają po rozwiązania tego typu i Dapps dla większości osób pozostaje raczej ciekawostką. Pomimo świadomości oddawania ogromnej ilości danych o sobie międzynarodowym gigantom sektora IT, wolimy wygodę, którą zapewnia Google, Apple, czy Microsoft.
Programy typu zdecentralizowanego można przedstawić według trzech kategorii, które będą określały sposób użytkowania technologii Blockchain:
Wszystkie trzy typy w pewnym sensie są ze sobą połączone zgodnie z hierarchią powstawania, dzięki czemu można stwierdzić, że najważniejsze są te typu pierwszego, bo bez nich, nie działałyby żadne dalsze, które opierają się na ich blokach informacji.
Z technologią blockchain jest trochę tak jak z zaawansowanymi procesami fizykochemicznymii. Nie wiemy, jak dokładnie działają, ale znamy ich rezultat. Dlatego, jeśli ktoś nie musi, to nie powinien aż tak bardzo zagłębiać się w ten temat, bo to raczej informacje dla ekspertów z konkretnych dziedzin IT. Upraszczając nieco sprawę, można stwierdzić, że takie zdecentralizowane aplikacje działają na zasadzie peer-to-peer.
Idealnym przykładem posłużą tutaj torrenty. Kiedy pobiera się plik z torrentów, to jednocześnie udostępnia się pobrane części innym osobom. W ten sposób tworzy się nieustannie aktywna sieć użytkowników, którzy wymieniają się między sobą danymi. Dlatego w przeciwieństwie do klasycznych aplikacji, których źródło znajduje się na konkretnym serwerze, można dostrzec znaczne różnice w wydajności. Jeśli dana sieć użytkowników jest odpowiednio rozbudowana, to nie ma najmniejszych problemów. W przypadku gdy obejmuje niewielką liczbę urządzeń, można napotkać problemy z wydajnością. Z drugiej jednak strony, jak to się mówi: „W sieci nic nie ginie”. Jeśli utraci się połączenie z częścią użytkowników, to nadal można korzystać z tej drugiej części sieci. Z kolei w przypadku programu działającego z danego serwera, w przypadku jakiegoś problemu technicznego, wszyscy tracą do niego dostęp.
Reasumując, Dapps są interesującym rozwiązaniem, które zapewnia swobodę, anonimowość i pewność działania, ale są przeznaczone raczej dla osiągania sprecyzowanych celów, bo ludzie i tak preferują wygodę, jaką dają im giganci IT, którzy kontrolują dzisiejszy Internet.
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz