Pamięć o zmarłych i troskę o wygląd grobów mamy we krwi od pokoleń. I dlatego tylko my Polacy potrafimy przejechać setki kilometrów, aby zapalić znicz, odmówić modlitwę i odgarnąć liście z płyty pomnika. Dlaczego więc pozwoliliśmy popaść w ruinę niektórym nekropoliom? Bo są poniemieckie czyli wroga? Wraz z następnymi pokoleniami niechęć mija - ale ci, którzy osiedlili się na tych ziemiach po drugiej wojnie światowej, tylko tak właśnie mogli wyrazić swoją wrogość za to, czego doświadczyli będąc ofiarami niemieckiej napaści i okupacji.

I choć nie brakuje dziś lokalnych społeczności, które porządkują takie miejsca, to wciąż nie brakuje miejsc, za które możemy się wstydzić - tak samo jak np. Ukraińcy, którzy powinni zadbać o groby, które pozostały na ich ziemi po naszych przodkach. O tym, że i nam zdarzało się postępować niegodnie, świadczy odkrycie sprzed dwóch lat. Na jednej z posesji na os. Słonecznym ujawniono chodnik składający się płyt nagrobnych. Znalezione pomniki pochodziły z lat 1939-1944 i były fragmentami nagrobków, najprawdopodobniej z dawnego Cmentarza Ewangelickiego. Jak długo chodzono po nagrobnych płytach z pamiątkowymi napisami..."Nasze słoneczko Woflgang Hohn 21.02.1941-2.07.1942"..."Tutaj leży nasza ukochana Brigitte Engel 23.02.1938-09.09.1942"?

Otoczone lasem kilkanaście arów ziemi. Cisza, spokój... Opadająca mgła odkrywa zdewastowane miejsce pochówku zmarłych w okolicy wsi Krzekotówek (gm. Kotla). To zaledwie kilkaset metrów od domostw. Kilkadziesiąt w większości zapadniętych pokrytych mchem mogił skłania do wyobrażenia sobie przeszłości. Opuszczone cmentarze to zawsze owoc wojny lub innych dramatów społeczeństw ludzkich. Myśląc o grobach, które są daleko, i o które zadbać dzisiaj nie możemy, może warto zapalić symboliczny znicz na tych, które są tuż obok, i na które nikt dzisiaj nie przyjdzie? DAB