Te pracy podobno miały tuszyć przed tygodniem, ale zaczęły się dziś i jutro od rana będą kontynuowane. Z mapy miasta znika budynek, który od początku lat 70. XX w. był nierozerwalnie związany z życiem Głogowa i jego mieszkańców. Dlaczego? Na to pytanie wyczerpująco odpowiada Glogopedia - Internetowa Encyklopedia Ziemi Głogowskiej:

Państwowy system obrony cywilnej kraju i edukacji obronnej w latach 50. XX w. zakładał udział w powszechnej organizacji paramilitarnej. W 1950 r. utworzono Ligę Przyjaciół Żołnierza (LPŻ). Zadania organizacji to: upowszechnianie obronności kraju przez przedsięwzięcia szkoleniowe i wychowawcze, umacnianie łączności środowisk cywilnych z Wojskiem Polskim, patriotyczne wychowanie młodzieży, przygotowanie do służby wojskowej, upowszechnianie tradycji narodu i oręża polskiego, obrona przed środkami masowego rażenia oraz upowszechnianie wiedzy wojskowo-technicznej i sportowo-obronnej. W listopadzie 1962 r. na IV Krajowym Zjeździe zmieniono nazwę organizacji na Ligę Obrony Kraju. W założeniach programowych szczególny akcent położono, obok dotychczasowych, na: wychowanie i szkolenie politechniczne, motorowe, radiowo-telewizyjne, modelarskie i łączności.

Na terenie powiatu głogowskiego Zarząd Powiatowy utworzono już jesienią 1951 r., ale koła w miejscowych szkołach, zakładach pracy i w siedzibach gromad zaczęły powstawać dopiero na przełomie lat 1953/54. Organizatorem był delegat Zarządu Wojewódzkiego LPŻ Jan Pietrzak. W kolejnych latach koła zrzeszone w LPŻ/LOK liczyły: 1961 - 1 393 członków; 1963 - 1 852 (59 kół); 1964 - 2 095 (55).

Założenia programowe organizacja w Głogowie realizowała poprzez sekcje i wyspecjalizowane kluby. Klub Motorowy od 1960 r. prowadził szkolenie na prawo jazdy dla potrzeb sił zbrojnych i powszechnie dostępne dla ludności. Pierwsze wyposażenie w sprzęt to m.in. samochód osobowy Warszawa M-20 - 2 szt. czy motocykl M-72 - 2 szt. Organizował corocznie do 12 imprez, m.in. cieszący się olbrzymią popularnością "mały żużel", "pierwsze kroki motorowe" i zloty gwiaździste. Klub w 1962 r. przekształcił się w Ośrodek Szkolenia Kierowców. Inicjatorem powstania klubu był Stefan Burchart, a kierownikami OSZK - m.in. Władysław Cały i Stanisław Dajczak. W całym omawianym okresie przygotowano do otrzymania prawa jazdy ok. 25 000 osób. Klub Wodny zainicjował odgruzowanie przystani wodnej "Neptun". Urządzono tam bazę sprzętu wodnego pozyskiwanego różnymi sposobami. Wśród sprzętu pływającego były m.in. motorówki, łodzie żaglowe i kajaki. Służył szkoleniu wodnemu młodzieży. Nie udało się jednak zorganizować ośrodka sportów wodnych. Radioklub LOK (późniejszy Klub Łączności) połączył entuzjastów krótkofalarstwa, radioamatorów w 1966 r. Klub, którym kierował Leon Pierzchała, mimo kłopotów lokalowych i wielu przeprowadzek, prowadził intensywną działalność szkoleniową. Został członkiem Polskiego Związku Krótkofalowców, a jego pasjonaci zdobywali kolejne uprawnienia (znak klubowy SP3KGJ).

Klub Oficerów Rezerwy powstał na przełomie lat 1957/58. Jego celem była integracja środowiska inteligencji, przybywających do miasta absolwentów wyższych uczelni. Członkowie Klubu obejmowali funkcje dowódców i szefów służb specjalistycznych w zakładowych i terenowych oddziałach samoobrony. Uczestniczyli w szkoleniu społeczeństwa w zakresie obronności powszechnej, organizacji systemu terenowych czy zakładowych oddziałów samoobrony. Byli również inicjatorami wielu przedsięwzięć na rzecz miasta i powiatu. Przy klubie działał zespół muzyczny i chór. Sekcja strzelecka zajęła w 1961 r. II miejsce w kraju. Wśród aktywnych członków byli, m.in.: Stanisław Czaja, Henryk Hołubowicz, Wojciech Kukla, Czesław Kulczak, Henryk Taudul, Henryk Wiśniewski, Jan Michalak. Dużo uwagi poświęcano szkoleniu przed służbą wojskową. W ramach zadania zleconego przez MON angażowano się w funkcjonowanie Terenowych Oddziałów Samoobrony (TOS). Propagując dyscypliny sportów obronnych, organizowano szkolenia i zawody strzeleckie. Reprezentacje brały udział w Letnich Spartakiadach Sportów Obronnych.

W zrujnowanym mieście LOK przez wiele lat borykał się z kłopotami lokalowymi. Potrzebne były bowiem sale wykładowe, warsztaty i garaże dla pojazdów. W 1968 r. zespół inżynierów, członków KOR, opracował w czynie społecznym dokumentację budowy ośrodka szkoleniowego LOK na bazie zachowanej konstrukcji szkieletowej obiektu przedwojennej rafinerii cukru na Ostrowie Tumskim. Budowę siedziby rozpoczęto na początku lat 70. Od 1973 r. funkcjonował w niej Ośrodek Szkolenia Zawodowego Kierowców i Przysposobienia Obronno-Politycznego LOK. Znalazły tu siedzibę kluby, prowadzące działalność statutową: wodny, łączności, pracownia szkutnicza, OSZK, Klub OR oraz biura.

Po 1989 r., w trakcie przemian polityczno-ustrojowych w kraju, poszukiwano miejsca i roli dla organizacji w zmieniającej się rzeczywistości. Lata 90. przyniosły pewien zastój. W roku 1997 Głogów nawiedziła wielka powódź. Mimo zaangażowania członków klubów, nie udało się uratować przed wodą części majątku i znajdujących się w piwnicach archiwów, które zostały zalane i zniszczone. Nastąpiły zmiany organizacyjne i własnościowe. W XXI w. Ośrodek Szkolenia Zawodowego Kierowców LOK prowadzi kursy na prawo jazdy i specjalistyczne oraz szkolenia pracowników wielu branż i umiejętności.

Prezesami ZP LOK byli, m.in.: Tadeusz Wygas, Roman Wiglusz, Henryk Taudul, Piotr Szewiakow.

Źródło: Glogopedia