Kiedy warto udać się do ortopedy? Najczęstsze problemy i metody leczenia

Ortopedia jest jedną z ważniejszych dziedzin medycyny, zajmująca się diagnostyką, leczeniem i profilaktyką chorób lub urazów narządu ruchu. Ból kolana po dłuższym spacerze, sztywność kręgosłupa o poranku czy powracające kłucie w biodrze – to przykłady dolegliwości, z którymi możemy zgłosić się do ortopedy. Najczęściej jednak odkładamy wizytę u lekarza do momentu, aż objawy nie staną się naprawdę uciążliwe. Tymczasem wczesne zdiagnozowanie problemu daje szansę na szybsze i mniej inwazyjne leczenie. Kiedy więc warto rozważyć konsultację z tym specjalistą? Jakie są najczęstsze problemy ortopedyczne i jakie metody leczenia stosuje się obecnie w praktyce lekarskiej?

Kiedy warto udać się do ortopedy?

Do ortopedy powinniśmy udać się przede wszystkim wtedy, gdy:

• odczuwamy przewlekły ból stawów, kręgosłupa lub kończyn,
• ból pojawia się w nocy i zakłóca sen,
• dochodzi do ograniczenia ruchomości, trudności z poruszaniem się lub wykonywaniem codziennych czynności,
• wystąpił uraz, np. skręcenie, złamanie, zwichnięcie czy stłuczenie,
• zauważamy deformacje stawów, palców, pleców,
• pojawia się opuchlizna, zaczerwienienie lub uczucie „przeskakiwania” w stawie.

Warto pamiętać, że problemy ortopedyczne mogą dotyczyć osób w każdym wieku – dzieci z wadami postawy, dorosłych prowadzących siedzący tryb życia czy seniorów zmagających się ze zmianami zwyrodnieniowymi.

Jakie metody leczenia wykorzystuje ortopedia?

Ortopedia obejmuje zarówno leczenie zachowawcze, jak i operacyjne. W zależności od rodzaju problemu lekarz może zalecić:

• farmakoterapię – leki przeciwbólowe i przeciwzapalne zmniejszające dolegliwości,
• fizjoterapię – ćwiczenia, terapie manualne i zabiegi fizykalne wspierające regenerację,
• iniekcje dostawowe – np. z kwasu hialuronowego, osocza bogatopłytkowego (PRP) lub kortykosteroidów,
• zaopatrzenie ortopedyczne – stabilizatory, wkładki czy ortezy, które odciążają staw,
• leczenie chirurgiczne – gdy zachowawcze metody nie przynoszą efektu, konieczne może okazać się leczenie operacyjne, np. artroskopia, rekonstrukcja więzadeł czy endoprotezoplastyka.

Najczęstsze problemy ortopedyczne i ich leczenie w praktyce

Do gabinetu ortopedycznego trafiają pacjenci z różnymi dolegliwościami. Wybór konkretnej metody leczenia uzależniony jest od rodzaju problemu, stopnia jego nasilenia, a także ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Oto kilka przykładów powszechnych problemów ortopedycznych wraz z najczęściej proponowanymi sposobami ich leczenia.

• Urazy mechaniczne – złamania, zwichnięcia, skręcenia, naderwania więzadeł czy uszkodzenia łąkotek. Leczenie obejmuje unieruchomienie (gips, ortezy), rehabilitację, a czasem zabieg chirurgiczny.
• Zmiany zwyrodnieniowe stawów – związane z wiekiem, przeciążeniami czy nadwagą. Leczenie polega na farmakoterapii przeciwbólowej i rehabilitacji, a w zaawansowanych przypadkach wymaga interwencji chirurgicznej.
• Wady postawy – diagnozowane szczególnie u dzieci i młodzieży, np. skolioza, koślawość kolan, płaskostopie. Terapia to najczęściej ćwiczenia korekcyjne, noszenie wkładek ortopedycznych, a w cięższych przypadkach leczenie operacyjne.
• Choroby kręgosłupa – np. dyskopatia, przepuklina krążka międzykręgowego, bóle korzeniowe. Leczenie obejmuje fizjoterapię, iniekcje przeciwbólowe, zabiegi operacyjne, a także odpowiednie zalecenia dotyczące ergonomii pracy.
• Stany zapalne i przeciążeniowe – np. zapalenie ścięgien, łokieć tenisisty, kolano biegacza. Terapia polega na odpoczynku, rehabilitacji, przyjmowaniu leków przeciwzapalnych lub stosowaniu nowoczesnych metod, jak np. fala uderzeniowa czy osocze bogatopłytkowe (PRP).
• Nowotwory kości i tkanek miękkich – rzadziej spotykane, ale wymagające szybkiej diagnostyki i często leczenia operacyjnego we współpracy z onkologiem.

Bagatelizowanie drobnych urazów czy przewlekłych dolegliwości może prowadzić do sytuacji, w której jedynym rozwiązaniem będzie zabieg chirurgiczny. Dlatego zamiast czekać, aż problem sam minie, lepiej skonsultować go ze specjalistą i rozpocząć leczenie we wczesnym etapie.