Kościół parafialny pw. Św. Wawrzyńca. Wraz z parafią trafił do Głogowa

W 1978 roku kościół w Brzostowie – będący filią parafii z Jaczowa – stał się siedzibą utworzonej parafii pw. św. Wawrzyńca. Już 6 lat później miejscowość została włączona w granice administracyjne Głogowa, pozwoliło to świątyni stać się; obok zrujnowanej wówczas kolegiaty; najstarszą w mieście.

Istnienie parafii w Brzostowie potwierdzają dokumenty już z 1360 roku. W jednym z dokumentów z 1399 lat wymienione zostaje wezwanie kościoła – św. Wawrzyńca. Kościół ten funkcjonował do 1488 roku, kiedy spłonął. Wówczas przystąpiono do odbudowy, bądź budowy nowej świątyni, ukończonej w stylu gotyckim w 1502 roku, co potwierdza datowanie na portalach południowym i północnym. Jego budową kierowali budowniczy: Michał Horn i Hans Lincke.

Obecny kościół jest murowany z cegły o układzie polskim oraz fragmentarycznie z kamienia polnego. To obiekt orientalny, jednonawowy z prostokątnym prezbiterium. Nawa główna oraz chór są dwuprzęsłowe ze sklepieniami kolebkowymi. Od strony zachodniej przylega czteropiętrowa wieża z hełmem i zwieńczoną iglicą z krzyżem. W 1717 roku w kościele miały miejsce większe prace remontowe, podczas których m.in. przemurowano otwory okienne, oraz założono w nawie świątyni sklepienia kolebkowe z lunetami i polichromią autorstwa Johanna Georga Kretschmera. Z kolei w 1804 roku dach kościoła został obniżony, a wieża otrzymała hełm w kształcie ula. Cały kościół również otynkowano, a tynk usunięto dopiero w czasach III Rzeszy.

Mimo, iż kościół znajdował się wówczas dość daleko od Głogowa, nie brakuje w jego dziejach ciekawych wydarzeń. W czasie wojny trzydziestoletniej kwaterowała w nim szwedzka konnica, a w roku 1806 roku wojska francuskie magazynowały tu amunicję.

Godne uwagi jest urokliwe wnętrze tej świątyni. Cennymi obiektami jej wyposażenia są wspomniane już dwa gotyckie portale, pieta z XVIII wieku oraz chrzcielnica z początku XVI wieku. W 1810 roku podczas sekularyzacji głogowskich klasztorów, kościół otrzymał z nich ołtarze: okazały ołtarz główny z kaplicy różańcowej z kościoła św. Piotra i ołtarze boczne z kościoła św. Stanisława. W 1984 roku podczas prac konserwatorskich, konserwator malarstwa Wiesław Piechówka odkrył nad wejściem do zakrystii późnogotyckie ciekawe malowidło, przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem. Ciekawe efekty przyniosły też prace odkrywcze w ostatnich latach.

Kościół znajduje się na pielgrzymkowej trasie św. Jakuba. Tuż przy nim, znajduje się relikt cmentarza, zawierający kilka mogił oraz płytę nagrobną, wmurowaną w elewację kościoła. Nie znany jest zasięg cmentarza pierwotnego ani czas jego powstania, funkcjonował jednak do 1868 roku, kiedy oddano do użytku cmentarz przy ul. Świerkowej.
Dariusz Andrzej Czaja