90 lat minęło, dworzec świętuje. Czaja: Weź ulotkę, poznaj dzieje

Mija dokładnie 90 lat od oddania do użytku obecnego budynku dworca kolejowego w Głogowie.

Choć nie jest to pierwszy gmach służący kolejarzom i pasażerom w mieście, to właśnie on najlepiej przetrwał próbę czasu. Z właśnie tej okazji głogowski regionalista Dariusz Czaja przypomina jego bogatą historię.

– Dzisiejszy dworzec to już trzeci budynek kolejowy w dziejach Głogowa – mówi Dariusz Czaja. – Pierwszy powstał w 1846 roku jako stacja końcowa po wschodniej stronie obecnego przejścia nad torami. Kolejny – zaledwie dziewięć lat później – został zbudowany w nowej lokalizacji, mniej więcej na wysokości dzisiejszego peronu II. To właśnie ten gmach funkcjonował do lat 30. XX wieku, kiedy władze miasta podjęły decyzję o budowie nowoczesnego dworca, który służy mieszkańcom do dziś.

Impulsem do zmian była szybko rozwijająca się infrastruktura kolejowa. – Już w 1908 roku rozpoczęto starania o modernizację, ale dopiero w 1932 roku rozpoczęto budowę nowego dworca według projektu Gustava Wilhelma Berringera – wyjaśnia regionalista. Budowa przypadła na trudny okres dla Niemiec: czas zmian politycznych i wysokiego bezrobocia. – Inwestycja stworzyła nowe miejsca pracy i poprawiła warunki życia wielu rodzin – dodaje Czaja.

Nowy budynek dworca wzniesiono na wyżej położonym terenie przy dzisiejszej ulicy Towarowej. Powstały wówczas m.in. pomosty dla pieszych, bagażu i poczty.

Teren wokół, w tym obecny Plac Tysiąclecia, nie był jeszcze zabudowany, co pozwoliło na stworzenie budynku o symetrycznej, monumentalnej bryle. – Uwagę przyciągały m.in. siedem wysokich okien z charakterystycznym zegarem oraz szeroka płyta zadaszająca wejście główne – opisuje Czaja. – Sam budynek wykonano z solidnych, atestowanych materiałów: cegły, betonu i stali.

Uroczyste otwarcie nowoczesnego dworca odbyło się 10 maja 1935 roku. Gmach połączono z centrum miasta ulicą Hohenzollernstraße (dzisiejsza Aleja Wolności), której budowa była możliwa po rozebraniu dawnych fortyfikacji miejskich. Przed budynkiem urządzono elegancki zielony skwer, który po wojnie stał się ważnym punktem reprezentacyjnym miasta.

W wyniku działań wojennych w 1945 roku dworzec został uszkodzony w około 40%, a reszta infrastruktury kolejowej – nawet w 90%. – Odbudowa budynku trwała aż do 1959 roku. Elewację pokryto tynkiem i pomalowano na szaro, co z biegiem lat nadawało mu coraz bardziej ponury wygląd – wspomina Czaja. Dopiero w XXI wieku dworzec doczekał się gruntownej modernizacji.

Gmach przez lata zmieniał swoje funkcje. – W latach 90. wewnątrz działały różne punkty handlowe, m.in. kiosk, sex-shop, sklep z używaną odzieżą, bar czy sklep motoryzacyjny – przypomina regionalista. Dziś funkcjonuje tu m.in. urząd pocztowy i posterunek policji, a w holu głównym można oglądać stałą wystawę Towarzystwa Ziemi Głogowskiej poświęconą historii kolei w mieście.

W 1997 roku głogowski dworzec stał się też planem filmowym – powstały tu sceny do filmu „Farba” w reżyserii Michała Rosy.

Przełomowym momentem była modernizacja przeprowadzona w 2012 roku. – Niestety nie przetrwał jej znany wszystkim niebieski neon z napisem „Dworzec Kolejowy” – dodaje Dariusz Czaja.

Z okazji 90-lecia dworca regionalista przygotował specjalne ulotki z historią budynku. – Będziemy je rozdawać podczas happeningów i spotkań historycznych. Chcemy, aby mieszkańcy lepiej poznali dzieje miejsca, które dla wielu było i nadal jest swoistą „bramą” do miasta – podsumowuje, bo także z jego inicjatywy, właśnie pod dworcem, w betonowych donicach pojawiła się zieleń.
(MK)