Przydrożne kapliczki są w złym stanie. Wielu właścicieli i... wiele problemów

Droga Różańcowa prowadzi z Głogowa do Grodowca. To 15 kapliczek znajdujących się przy drogach. Większość z nich niestety jest w złym stanie. Jedna z nich, przy drodze powiatowej w Starej Rzece, przewraca się. Uwagę na ich stan zwraca radny powiatowy Marcin Kuchnicki, który interesuje się sprawą. - Wymagają remontów i napraw - alarmuje, że to nie jest jednak takie proste. Wyjaśnia, że kapliczki należą do poszczególnych zarządców dróg. Są to więc kapliczki wojewódzkie, powiatowe i gminne.

- O ile na terenie miasta są w bardzo dobrym stanie - znajdują się przy ul. Rudnowskiej, o tyle tego samego nie można powiedzieć o pozostałych kapliczkach. Niektóre z nich wymagają naprawy od zaraz - dodaje. Ma na to pomysł. - Może jakiś wspólny projekt? - zastanawia się czy nie lepiej przekazać te wszystkie kapliczki w jedne ręce. - Na przykład jakieś parafii, której łatwiej byłoby pozyskać pieniądze na ten cel. Warto zobaczyć co się dzieje z kapliczką przed Starą Rzeką przy drodze powiatowej. Jest usytuowana na zakręcie. A w drodze dziury. Każde auto wpadające w kałuże powoduje, że ta brudna woda wręcz zalewa kapliczkę - mówi nam. Nie ukrywa, że już rozmawiał z proboszczem z okolicznych parafii, a także zgłaszał się do Dolnośląskiej Służby Dróg i Kolei we Wrocławiu. - Każdy musi wziąć za to odpowiedzialność - martwi się.

Trochę o historii Drogi Różańcowej... Po zakończeniu wojny trzydziestoletniej (1618 - 1648) i odzyskaniu większości kościołów z rąk protestantów, na terenie Śląska nastąpił znaczny rozwój życia duchowego. W latach sześćdziesiątych XVII w. prawie wszystkie parafie z okolic pielgrzymowały do Grodowca.

Z inicjatywy starosty Głogowa Abrahama barona von Dyhern powstało "Bractwo Zmarłych", którego członkowie obowiązkowo raz w roku pielgrzymowali do Grodowca w pierwszą środę po Uroczystości Narodzin Maryi. Wyżej wymieniony starosta około roku 1660 ufundował budowę Drogi Różańcowej z Głogowa do Grodowca. Badania historyczno - architektoniczne uznały, że dwie kapliczki powstały w innym czasie. Jedna pochodzi z 1752 roku a druga z XIX w. Trzy kapliczki: I, XIV i XV postawione zostały po lewej stronie drogi, a reszta po prawej.

Kapliczki wykonano w stylu barokowym z cegły. Mają one formę prostokątnych słupów o wymiarach 0,8m x 0,8m x 2,5 - 3m, rozdzielonych gzymsem na dwie kondygnacje. W każdej kapliczce w płyciźnie znajduje się obraz malowany na blasze z przedstawieniem kolejnej tajemnicy Różańca. Kapliczki pokryte są czterospadowymi daszkami z dwuramiennym krzyżem na szczycie.

Pierwotnie tajemnice różańcowe przedstawione były w formie kamiennych płaskorzeźb. Na przełomie XIX i XX w. zastąpiono je blaszanymi przedstawieniami. Spośród płaskorzeźb obecnie pięć mieści się w zachodniej ścianie kościoła św. Marcina w Grębocicach: VIII, IX, X, XI, XII. Ostatnia XV jest umieszczona w południowo - wschodnim rogu kościoła św. Jana Chrzciciela w Grodowcu. Natomiast w północnej ścianie kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Krzepowie są cztery płaskorzeźby: III, IV, V, VI.

O popularności Różańca na Śląsku z pewnością świadczy cała Droga Różańcowa z Głogowa do Grodowca. Już w XIV w. na tych terenach znany był Różaniec. Dowodem jest różaniec trzymany przez księżną głogowską Matyldę w przedstawieniu nagrobnym z około 1390 roku. Księżna Matylda trzyma różaniec, który składa się z 55 paciorków. Prawdopodobnie jest to najstarszy dowód na znajomość i stosowanie Różańca w Polsce. Płaskorzeźba ta dzisiaj znajduje się w Muzeum Narodowym we Wrocławiu (oprac. Grodowiec. eu).
RED